تبادل نظر مهمترین چالش امروزِ جنبش نوین در ایران

این جنبش و این خروش یک روز می بایست سر بر آورد. دلاوری های دختران و پسران ما یک روزه سر بلند نکرد. سال ها جنگ و گریز با موانع ریز و درشت و دفاع از نقض اولیه ترین حقوق بشری و کنترل مداوم کوچکترین مسائل خصوصی با آیه و حدیث و فقه و شرع سرانجام به مردم ما آموخت که با پوشال هایی توخالی روبرو هستند. سال های سال نیروهایی که خود را قیم و وکیل همه ی مردم تلقی می کردند، روسری زنان را تا روی ابروان پائین کشاندند. زنان آن را تا پس کله پس زدند. آنها روژ لبان را پاک کردند. دختران خونین ترینش را بر لب مالیدند. پسران آخرین مدل موی سر و لباس را اختیار کردند و پی اخراج از کار و بازی در زمین فوتبال را به دل مالیدند. انگشتان مهربان پیوسته ی دختران و پسران عاشق را بهانه ای ساختند برای اینکه آنها را به زندان بیاندازند و آنان با دسترسی به اینترنت به هرچه تجربه های زیباتر دست یافتند. موسیقی را از قلب مردم خواستند پاک کنند، در زیر زمین جوانان ما زیبا ترین رپ و پاپ را علم کردند. برای توی رختخواب و مستراح آدم ها نیز فقها هر کدام طرحی زدند و برای مردم تعیین کردند چه گونه زنی را مردم با چه شمایلی دوست بدارند و با تبلیغ ازدواج موقت و گشایش بنیاد های مربوطه فحشاء را در کشور ما برسمیت در آوردند. قوانین فرا مرد سالاری در ایران بویژه زنان را در وضعیتی کاملاً ناعادلانه قرار داد و چه بسا زن ها که در سال های اخیر شوهران خود را به قتل رساندند

به جای پایه ریزی مستحکم تولیدات صنعتی پیشرفته و ایجاد اشتغال سالم برای همگان، گدا پروری را ترویج و نهادینه نمودند. کشاورزی و دامداری در بسیاری از مناطق ایران تعطیل شد و یا باز آوری به اندازه ای کاهش یافت که اغلب مواد اولیه ی غذایی از جمله گندم و برنج و گوشت از خارج وارد می شوند. کارگران کشاورزی در شهرهای بزرگ به انواع مشاغل دست سوم و چهارم و مصرفی دست یازیده اند. کارگران که از ارکان اصلی تولیدات بزرگ صنعتی هستند و دراغلب جنبش های کشور بخصوص در صنایع نفت، ماشین سازی، پتروشیمی در گذشته اهمیت چشم گیر داشته اند، به لحاظ اقتصادی در وضعیت نابسامانی قرار دارند. اساتید و معلمین از جمله اقشاری هستند که همواره با مشکلات اقتصادی و در نتیجه خانوادگی در تقلا بوده اند

درآمد حاصله از منابع ملی ما را صرف کمک به نیروهای فرا افراطی مذهبی منطقه کردند. اقتصاد ناسالم و بیمار جامعه در ایران بسیاری از مغز های ما را به خارج از کشور پناه داد. زندان و شکنجه و اعدام در پاسخ به دگر اندیشی و آزادی خواهی، کل کشور ما را به زندانی بزرگ تبدیل کرد. یک روز می بایست بندها از هم گسسته می شدند، و میله های قفس می شکست تا هوای آزاد به زندگی مفهوم دهد

اگر امروز جوان 20 ساله باتوم نیروی انتظامی را از دست او بیرون می آورد، دختر 18 ساله دلاورانه فرد بسیجی را تعقیب می کند گاهی فقط به این دلیل که گوشه ی دامنش دریده شده و جمعی از مردم مزدوران را خلع سلاح می کنند، به دلیل تجربه های مداوم دفاع از حقوق معمولی روزانه و اعتراض به قوانین پدرسالارانه و دیکتاتوری در مقابل نیروهای مزدور در سی سال گذشته است. مردم در جنگ و گریز دائمی آبدیده شده اند. در کشوری که 20 در صد از مردم به کامپیوتر دسترسی دارند و 63 در صد از دانشجویان را زنان تشکیل می دهند، زمانی که انقلاب اینترنت، فیس بوک و توییتر دنیا را به یک دهکده تبدیل ساخته است، زمانی که دیگر تردیدی باقی نمی ماند که دولت مداران دزدانی با چراغ دین هستند که هم مردم وهم جغرافیا و هم اموال و نه فقط رأیشان را سی سال به سرقت برده اند، 30 سال جنگ و گریز با عوامل مزدور از مردم ما قهرمانانی ساخت که نه تنها پایه های حکومت مداران بلکه حاکمیت و مشروعیت مدافعان مذهب برای حکومت داری را به لرزه در آورد

حال این توده ی خروشان که مهمترین سد جنبش، شکست بت، را از سر گذرانده و با خود باوری شگفت انگیز کشتن بیداد را عزم نموده است، چگونه می بایست این مهم را به سرانجام برساند؟

دشمن امروز با دشمن30 سال پیش متفاوت است. مبارزین جان باخته از درون همین دشمن بیرون آمده اند. بسیاری دلاوران فعلی از فرزندان مبارزین انقلاب پیشین هستند. تجربیات مبارزین سی سال پیش گاهی بس تلخ است. تجربه ی رادیکالیسم بی دم و اشکم و بدون ارزیابی از مجموعه ی اوضاع و موقعیت مشخص تاریخ که با سر توی دیوار می رفت و هم خود وهم اطرافیان را نابود می ساخت، پشت سر گذاشته شده است. دنباله روی از مکاتب وارداتی جهان نه فقط کاربرد نداشته بلکه به جای هدایت گری نفاق و پراکندگی را سبب بوده است. انگیزه های عدالت خواهی بدون راه یافت علم و مطالعه، آزادیخواهان عدالت خواه را در جایی نشاند که هیچ تصور نمی رفت

اکنون مردم که در عرض 30 سال نتایج انقلابی را که از همان آغاز رنگ دیگری به خود گرفت تجربه کرده اند، چه راهی باید پیش گیرند تا این بار حقانیت خود را در عرصه ی حکومت داری به محک بگذارند؟ در جنبش فعلی ایران نه مذهب، نه مکاتب چپ کمونیستی دخالت ندارند. در این خروش عظیم ملی هیچ کشور خارجی مورد نظر نیست. حال در چهارچوب سر زمینی که یکی از چهار راه های حساس جغرافیای روی زمین است، مردم چگونه با حاکمیتی به مبارزه ادامه دهند که بسیاری از حتی روحانیون، روشنفکران مذهبی و میلیسیای سر سپرده در اوائل انقلاب را نیز از صف خود خارج کردند. هواداران سفت و سخت این رژیم در 30 سال پیش، اکنون با اقوام و آشنایان به خیابان آمده اند برای احقاق حقوق انسانی و برحق خود

تجربیات دست کم صد سال گذشته در ایران مبارز، را ه یافت هایی نوین را می طلبد که با تجربیات مبارزاتی پیش از این می تواند متفاوت باشد. نسخه های پیچیده شده کارگر نیست. بیداد موجود درمان مشخص خاص خود را در کشور ما ایران می طلبد. اینست که برای همگان، ایرانیان داخل و خارج، سیاسیون و مردم عادی این سئوال مطرح است که چه باید کرد؟ چه باید کرد که همگام با خواست و اهداف دموکراتیک و اجتماعی مردم هماهنگ باشد، چه باید کرد که حتی الامکان از خونریزی جلوگیری شود و مردم هم چون انقلاب های گذشته گوشت دم توپ نباشند. و نیز با اتخاذ سیاست های کوتاه مدت و بلند مدت نادرست جنبش به راهی کشیده نشود که این بار نیز حقوق مردم پایمال شود

در این راستاست که مهمترین مسئله از جانب کسانی که در پی راه حل های مناسب هستند، می تواند پیشبرد گفت و گو بر پایه ی مطالعات علمی، تحقیقی و مستند، و درس گیری از تجربیات گذشته باشد و در نخستین دستور کار جنبش قرار گیرد. این گفت و گوها که همه ی آحاد مردم را با هر گرایش و اعتقادی می تواند در بر گیرد، با تمرین دمکراسی غایب در قرن ها سرزمین پدرسالاری و توتالیتاریستی، بی آنکه بخواهد دیدگاه خود را تحمیل نماید، می تواند تلاشی باشد مؤثر، هر چند قطره ای در دریای متفکرینی که هم اکنون سر در فکر راه یابی پیروزی زیبائی بر زشتی دارند، تا با تفاهم و هم فکری به راه یافت هایی مثمر ثمر برای به انجام رساندن خروش و انقلاب بی نظیر امروزین دلاوران سرزمینمان برای حکومت مردم دست یابند

این بلاگ تلاش دارد نقشی موثر اگرچه اندک در این راه داشته باشد و با انجام مصاحبه ها و چاپ مقالات در باره ی مسائل اساسی و مشخص امروز در زمینه های تاریخ، فرهنگ، اجتماع، اقتصاد و سیاست کشورمان، در حد امکان دری برای تبادل نظر بازگشاید. امیدواریم کسانی که تمایل به توسعه ی پر بار این گفت و گو دارند، مطالب درج شده را مطالعه نمایند و با بررسی و تحقیق لازم در رشد و باروری تفکر دموکراتیک و نهادینه شدن روح آزادی سهیم شوند. از آنجا که مبنای حرکت بر اساس اندیشه و پژواک پرداخت و کار شده گذاشته شده است، از چاپ مطالبی که حرف تازه ای برای گفتن ندارند، کلی گویی ها، گفتارهای کلیشه ای سال ها پیش از این، پلمیک های سطحی گفتارهایی به منظور فحاشی، تحقیر، خودنمائی و فضل فروشی و جبهه گیری معذور خواهد بود

به امید نهادینه شدن آزادی و دموکراسی تمام آحاد کشورمان

به سرمقاله ی انگلیسی و گفت و گو با آقای کاظم کردوانی رجوج فرمائید

انتظار می رود انتشار مجدد این اثر با ارائه ی لینک صفحه و ذکر نام بلاگ همراه باشد