خدای نامه

بابک اسحاقی

زمانی که خرابی از سر می گذرد

ریش به دل می کنند با اعدام دلیران زمانه

خون به جگر مادران می ریزند در عزای خواهنده گان آزادی

سرزمین ما فرزندان برومند خود را از میان ادیبان و هنرمندان مانند گل های خود روی بهاران متولد می کند

بابک اسحاقی شاعر زمانه ی ماست. شاعر دل های داغدار. شاعر واقعیت های وحشتناک ظالمین متحجر در قرن بیست و یکم.

این شاعر اما از جنسی نوین است. نوین است زیرا رنجموره ساز نمی کند. نوین است زیرا بر بنیان ستم می تازد. نوین است زیرا آزادگی اش را فریاد می کند. نوین است و هم در عین حال آشنا با ادبیات، فلسفه و شعر غنی گذشتگان. اگرچه با آنان مرز خود را مشخص می کند. در ادبیات شعر گذشته ی ما کمتر با دین به مثابه دشمن بشریت مواجهه شده است. در ادبیات شعر گذشته ی ما اغلب زن همانگونه که در قرآن همواره یک ضعیفه تعریف شده است. در ادبیات گذشته ی ما پند و اندرز یکی از جان مایه های سرایش بوده است. زمانه تغییر می کند. امروز با دیروز متفاوت است. هر روز از روز گذشته متحول تر. بیاییم 22 بهمن را با سرودهای این شاعر امروز، بابک اسحاقی، ساز کنیم

شــبى آمـــد خـــــدا در خــواب نــــــازم
نشســت بــا من ســــــر راز و نيـــــــازم

شرابـى بـــود و نــــان سنـــــــگکى داغ
نشســــــــــتیم گوشـــه دنــج تــــه بــــــاغ

دو ســه پیمــــا نــــــه و ســــازى وآواز
بـــــــه مستـــی شـــد خــدا گوينـــــده راز

به من گفت از شمـــــا مـــــن دردمـــندم

بگو مــــن بـا شما آخـــر چــه كـــــــــردم

چـرا بــایـــد زخــودآيیـــــن در آريــــــد
به نام من کتاب و دین درآرید

اگـــرخــواهـــم بــه د نيا مــــن نــگاهــم
بدان موسى و عيسى را نـــخــواهــــــــــم

چــــــــرا تيــــغ محــــمد را بـــجـويـــــم
اگــر خــواهـم كسى آيــد بـــــسويـــــــــــم

نـه انــجيل و نــــه تورات و نه قــــــرآن
نــبــوده دفــتر مــــن نــــاشــــــــــــــر آن

هــمـــه كــار ريـــا كـــــــاران و دنـــدان
بـــــه هر دوران ظهور ايــن رســــــولان

اگر خواب زمـــــان در دســــــت آنــــان
ســـتون جـــــاهلان هم پشــــت آنـــــــــان

گهـــى بــــــــر مـــــن نــهادنـــد نـــام الله
شديم غارتـــگــــر و يــــاغـــى صــحرا

گهى هم ما شدیم بـــابـــاى عــــــــــيسى
بــــــه شد مريم بــــه عقد وصیغه مــــــا

گهى درمصر بــه همـراهى مــوســـــــى
درآوردیم پــــدر از پـــیروبـــرنــــــــا

محـــمد را شدیم زنـبـــــــــــــــــا ره او
رئیس درب روسپـى خـــــــــانــــــــــــه او

بـه هر جا يك زنـــى را زير ســــر كــرد
به نام بنده هـــــم يــك آيـــــه در كــــــــرد

اگر او عاشق نه سالــــــه هــــــــــــا شـــد
چـــــــرا عقدش بــــه نــام مـــن روا شـــد

چرا بايد به نام مــــــــــــــن بـــجنگیــــــد
دهــــا نــــها را بــــه نــام مـــن ببندیـــــــد

كــه بنــــــده گر خــدايم بـــــــى نيــــــازم
نــــــــه پــــايـــــان و نــــه آغــــاز پیــازم

نمـــاز و روزه كى خـــواهم زيـــــــــــارم
قمه بـــــر سرزدن كی بـــــوده كــــــــارم

ا گـــر از تن جدا کــــرديــــد شما ســــــــر
چـــــــــرا نعــــــره زنید الله و اكـــــــبر

بـــدان آيين مــــــــــن زور و جــــفا نیسـت
كه اين ديوانگى ها كــــــــــار مـا نیــــست

كـــه راه مـــن بود مــــــــــهر و سعـــادت
کجا راه جهـــاد اســــت و شهـــادت

کجا گفتم كه مــن خــانـــــــــــه نــــدارم
سرم را من كجا شب هـــــــا گــــــــــــذارم

خـــد ا را كى سراى و خــانـــه باشــــد
کنشت و كـــعبه و بتخانه بـــــاشـــد

بـــيـــا از مــا درآر ايــن دســـت آخــــــــر
بکش از مــــا بــــــــــــرون جـــان بــــرادر

غـــلط كــــردم كـــه آدم آفـــريـــــــــــــدم
بــه جـــان مــــــــــــادرم ديـگــــــر بريـدم

خــــدا پیـــمانـــــــــه آخـــر بــــه لــــــب بست
سپس خسته دو چـــشمــــانش بـــــه هــم بست

ســـــــــكوتـــى بــــود از دور نـــاله زاغ
خــــــدا ومــن نشستــه گــوشــــه بــــــــاغ

به خود گفـــــتم عجب پس اين خدا بـــود

نـــدانستم چه بــا مــــــــــن آشنــا بـــــــود

http://www.youtube.com/watch?v=mMkbhMfAt54&NR=1