بلند پروازی های هسته ای ایران جهانگیر آموزگار
برگرفته از: روزنامه ی کیهان لندن
صفحه ی یادداشتهای بی تاریخ
دکتر صدرالدین الهی
Fax: 1-925-930-7868
:متن کامل در صفحه ی زیر
گام های پیشنهادی
هنوز نمی توان در باره ی خواست جهانی گسترده ای برای وضع تحریم های سخت تر علیه ایران سخن گفت. به ویژه اعمال تحریم های همه جانبه از سوی آمریکا بر ایران نیز پشتیبانان چندانی در جهان ندارد. ایران آشکارا و با افتخار از نادیده گرفتن تحریم های سازمان ملل در صدور تجهیزات ممنوعه ی نظامی به پنجاه کشور جهان یاد می کند. بازارهای ایران آکنده از کالاهای آمریکایی است که غیر مستقیم خریداری یا به صورت قاچاق وارد کشور شده است. به این ترتیب لازمه ی اعمال تحریم اقتصادی مؤثرآن است که واشنگتن و متحدان اروپایی اش در جلب همکاری همه ی کشورهای بزرگ جهان برای برداشتن گام های قاطع در این راه موفق شوند. شگفت انگیز آن که دولت های اروپایی که در گذشته از هواداران مصمم گفت وگو با ایران بوده اند چنان از بی ثمری آن " گفت و گوهای سازند ه"سرخورده اند که اکنون به پشتیبانان سرسخت برخوردی شدید با جمهوری اسلامی تبدیل شده اند. فرانسه که از بن بست مذاکرات اتمی به تنگ آمده در حال حاضر پیشگام حرکت به سوی مجازات های فوری است
آن دو بزرگ چه می گویند؟
واقعیت، اما، آن است که دو عضو دائم شورای امنیت و برخوردار از حق وتو تاکنون در این مورد از پیوستن به ایالات متحده ی آمریکا و یارانش ابا داشته اند. چین اصولاً با اعمال هرگونه تحریمی مخالف است و در دیگر موارد هم تمایلی به آن نشان نداده است. در گفت وگوهای ژنو نیز "بدون احساس ضرورت" شرکت کرد وعلاقه ای نشان نداده است کشوری را مجازات کند که شریک عمده ی تجاری و دومین صادر کنده ی نفت به چین استت و بازاری سود آور برای سرمایه گذاری های آن. چین با این که آشکارا با تولید سلاح های هسته ای به وسیله ی ایران مخالفت کرده است و می کوشد ایالات متحده ی آمریکا را از خود نراند، اختلافش با غرب بر سر ایران تنها بر سر محاسبات اقتاصادی نیست. ملاحظات استراتژیکی و ایدئولوژیکی نیز در کارند. نیاز سیری ناپذیر صنعت حمل و نقل چین به نفت وارداتی، به این کشور اجازه نمی دهد از هیچ تحریم سختی که به افزایش قیمت نفت منجر شود حمایت کند.غول های عظیم انرژی چین، سینوپک
(SINOPEC)
(SINOPEC)
و سی. ان. پی. سی. که در مالکیت دولت این کشور اند، در سال های اخیر همه ی پروزه های نفتی ایران را - که شرکت های فرانسوی و ژاپنی نیمه کاره رها کرده بودند - و ارزش تخمینی آن ها صد و بیست بیلیون دلار برآورده می شود، صاحب شده اند. اظهار نظرهای چین در مورد ایران در نشست های جهانی گوناگون نیز معمولاً از دیگران ملایم تر بوده است. در نگاه چین، توان بالقوه ی ایران در زمینه های اقتصادی و نظامی نه تنها یک تهدید نیست بلکه، برعکس، مانع مطلوبی است در برابر نفوذ آمریکا و روسیه در منطقه که چین از آن استقبال می کند. در 15 اکتبر 2009، نخست وزیر چین، ون جیا بائو، به یکی از مقامات بالای جمهوری اسلامی در مورد ادامه ی همکاری نزدیک بین دو کشور در مسائل بین المللی اطمینان خاطر داد
:ادامه در صفحه ی
No comments:
Post a Comment